Hüseyin Aydın:

Akarsuyun Gözyaşı İdik, Bu Zulüm Hiç Yapılır Mıydı?

Uluşıh Ahmet Dede torunlarından Baluşağı Soyundan Hüseyin Aydın’ın Ağzından, Dersim’de Yaşanan Gerçekler…

Sevgili dedem yaşam öykünüzü almak istiyoruz. Nerede ve ne zaman doğdunuz?

Pülümür doğumluyum. Aşkirik Köyü’nde 1930 da doğdum, yeni ismi Kocatepe.

Çocukluk günleri ve köy yaşantısını anlatır mısınız?

Tunceli’de 1331-1332-1333 Ağaoğlu Muşah torunuyum. Enver Paşa, Deli Halit Paşa Ruslar Erzincan’ı işgal ettiği zaman Enver Paşa Dersim’den otuz bin milis toplamıştır. Otuz bin milis Ruslarla mücadeleye girmiştir. Dersim’de bu otuz bin milis Erzincan’da Rusları çok rahatsız ediyor. Rus kumandanları karar alıyorlar biz Dersim’i almadıktan sonra Erzincan’da rahat edemeyiz. Zini Gediği, kalacı Kala Gediği ve Cankurtaran Ruslar buradan Dersim’e cephe açıyorlar. Dersim milisleri karataştan Kalacı Kala Rus cephelerini bozmak için gündüz harekete geçiyorlar. Aşiretler bu baskında 43 kişi şehit oluyor ve 50 kişi de yaralı. Gündüz Ruslara baskı yaptıkları için aşiretler arasında kavga yapıyorlar, biz niye bunlara gündüz baskın yaptık diye. Kalacı Kalada gece Ruslara baskın yapıyorlar. 300-400 Rus askerini esir alıyor Dersim milisleri, diğerleri kaçıyor. Kalacı Kalada vurulan Rus askerlerini bir kısmını kesip kazanlara koyuyorlar ve altına ateş yakıyorlar. Bunu gören Rus kumandanları biz böyle bir şey görmedik Dersimler insan eti yiyorlar. Esir alınan 300-500 Rus askerini de aşiretler kendi aralarında paylaşıyorlar. Bir müddet sonra Rus askerlerini Elazığ’a götürüp kolorduya teslim ediyorlar. Pülümür’ü işgal eden Rus askerleri milis kuvvetleri bu sefer dağlara dağılıyorlar ve akşam olunca her dağın başından Pülümür’e ateş ediliyor. Sabah bakıyorlar ki Rus askerleri kaçmış gitmiş. 1333’de Erzincan’dan düşmanı alıp Mama Hatun’a kadar götürüyorlar. Orada düşman tarafından milislere bomba atılıyor aşiretlerden 84 kişi şehit oluyor, yüze yakın da yaralı var, en çok Abbasuşağı aşiretinden yaralı var. Düşmanı alıp Tiflis’e kadar kovalıyorlar. Benim dedem Ağaoğlu Muşah yedi ay sonra Tiflis’ten dönüyor, çocuklarına ulaşıyor. Vaad ediyor ki çocuklarıma kavuşursam yedi tane kurban keseceğim. Dedem Ağaoğlu Muşah hem Erzincan rabitte Güllü Hanım ile evli hem de Aşkirek’te bir ağa kızı ile evli. Bir zaman sonra Erzincan’a gidiyor orada rabıtta kızı Şehriban var bir de oğlu Ali Rıza var. Erzincan’da dönüşte eniştesi ile birlikte kırmızı taşta aşiretler önünü kesiyor ikisini de öldürüyor.

SOSYAL MEDYA, SANAL ÂLEM

İnsanoğlu bu, her çağda kendince yaşamın güçlüklerini aşmak için çözümler üretme yeteneğine sahip bir zihin gücüne sahip bir canlı türü. Mağara devrinden uzay çağına insanoğlu hayli yol aldı; bilimde, teknikte, fende. Yeni yeni galaksiler keşfediyor, oluşan ve yok olan bir yıldızı görüntülemek için milyar dolarlık dev teleskoplarla 24 dört saat aralıksız evrenleri gözetleyip duruyor, bitip tükenmez bir hazla, umutla, merakla.

Siyah – beyaz devirlerinden bu yana başlı başına yaşamın ekmek – su gibi bir parçası olan televizyon ve daha nice nice teknolojinin nimetleriyle insan, yaşamını anlamlı kılmak için bir duygu bağımlısı olarak, epey yol aldı.

İnsan okur – yazar oldu, okullara gitti, üniversiteli oldu, yazar – şair oldu, dünyayı gezdi, gönüller fethetti. Ama her zaman yine de sosyal bir varlık olarak, ne uzayı merak ettiği gibi, ne de her an yalnızlığını ve eksiklik hissini azaltmak için yeni yeni icatlar var etmekten geri kalmadı.

Televizyonlar var, radyolar var, kitaplar var, cd’ler var, sinemalar var, gazeteler, dergiler var ama şimdi birçoğumuzu ağlarına saran bir Sosyal Medya’mız var… 

Işığın Vurur Gönüllere Şahkulu

Gönüllerde bir ışık, özde bir hasret

Uzak yolcuların umudu Şahkulu

Dildeki dilekler, cemdeki çerağlar

Kuruyan dudakların suyu Şahkulu

Darında didar görüp coşanlar nuru

Hakk eyvallah diyenler mührü Şahkulu

Yaz bahar ayında sümbüllerin açar

Bülbüllerin öttüğü daldır Şahkulu

Hakikat postunda oturan pirlerle

Davan Hüseyin davasıdır Şahkulu

Hep yanan ocağındaki dostlarınla

Cümle mazlumlar dergâhıdır Şahkulu

Anadolu’dan Rumeli’ne bin selam

Dervişlerine canlar kurban Şahkulu

Serden geçenlerin doymazlar tadına

Serdarlar sultanı mürşittir Şahkulu

Cevheri’yim çok çağlayıp coşup aktın

Nihayet sonunda durulup ulaştın

İlimler deryasına, Hünkâr’a vardın

Yolun aynı yol, sürekler aynı sürek

Muhabbet meydanının şahı Şahkulu

Ayhan Aydın, 4 Mayıs 2020

Korona Koymuşlar Ayrılığın Adını

Hasret dağları büyüdü ha büyüdü

Sitem edip efkârlanma günleri var

Hüzünlü gönüller yandı da kavruldu

Korona koymuşlar ayrılığın adını

Yahudileri yaktı ırkçı Almanlar

Gözyaşından anlamazlar mı cahiller

Gece gündüz yavrusunu sayıklarlar

Korona koymuşlar sevgisizliğin adını

Tam belli oldu özden gerçek dostluklar

Kuma gömdüler başlarını benciller

Gerçekten insan emekçi sağlıkçılar

Korona koymuşlar korkaklığın adını

Varlıklıları semirdikçe semirir

Fakirleri de kara kara düşünür

İşsizler, iflas edenler efkârlanır

Korona koydular çıkarcığın adını

Kendi kendine açtı soldu çiçekler

Bir yılları da boşa giden tüm gençler

Hasatları tarlada kalan çiftçiler

Korona koymuşlar yokluğun adını

Cevheri’yim tüm yalanlara karnım tok

Dünyayı yöneten kurnazlar hayli çok

Kasırga mı, tufan mı tam da bilen yok

Korona koymuşlar fırsatın adını

Ayhan Aydın

20 Mayıs 2020

Can dostlar şiir yeryüzünde en çok sevip değer verdiğim uğraştır. Benim yazdıklarım deneme sayılır. Adil Ali Atalay'a göndermiştim ama burada yayınlamayı unutmuşum. Bir ay önce Korona ile ilgili duygularımı yazmıştım...

Türlü Hayaller De Geldi Önüme

Bugün ben bir kabristana uğradım
Gözümün yaşı da sel oldu aktı
Sorup kendi özümü de yokladım
Benliğim dertleri coştu da aktı

Türlü hayaller de geldi önüme
Sisler sardı da sızdılar gönlüme
Hiç ummaz idim de girdim kuyuya
Nice feryatları duydu da aktı

İniler dururlar dertli olanlar
Hayalden gitmezler elbet sevenler
Vaz mı geçer elbet bağrı yananlar
Kavuşma umudu köz oldu aktı

Cevheri'yim benim sılam çok uzak
Ahdi peymanım da bu yurttan ırak
Çok görmeyin dostlar yarası sıcak
Dermanı bulunmaz lav oldu aktı

Ayhan Aydın
27 Mayıs 2020